Zdrowie, medycyna

strona - https - www - https - strona - http - kliknij - to - kliknij - klik
Obrzęk płuc 22 marca 2014, Doktor No comments Obrzęk płuc (oedema pulmonum) polega na wypełnieniu pęcherzyków płucnych płynem surowiczym, pochodzącym z naczyń krwionośnych. Pęcherzyki płucne wypełnione płynem wyłączone są z oddychania, w związku z czym występuje duszność. Rozległy obrzęk płuc prowadzi do śmierci przez uduszenie. Przyczyną obrzęku płuc może być: – 1) ostra niewydolność lewej komory serca, – 2) zapalenie płuc, – 3) zatrucie bojowymi środkami trującymi, szczególnie chlorem, fosgenem i dwufosgenem. W patogenezie obrzęku płuc zasadniczą rolę odgrywa uszkodzenie śródbłonków naczyń włosowatych i zwiększenie ich przepuszczalności. W obrzękach sercowych ponadto wzrost ciśnienia hemodynamicznego we włośniczkach płucnych. Przyjmuje się również udział czynnika nerwowego w powstawaniu obrzęku płuc. Oddechy 3 marca 2014, Doktor No comments W kwasicy dochodzi do nadmiernego pobudzenia ośrodka oddechowego. Oddechy stają się częstsze i pogłębiają się. Występuje wówczas charakterystyczny oddech „gonionego psa”, zwany oddechem Kussmaula. Niekiedy oddech Kussmaula staje się bardzo rzadki – 4-5 oddechów na minutę. Występuje to zwykle w ciężkich stanach, gdy pobudzenie ośrodka oddechowego przechodzi w porażenie. Zasadniczym subiektywnym objawem pobudzenia ośrodka oddechowego jest duszność. Dusznością (dyspnoe) nazywamy uczucie braku powietrza. Podłożem duszności jest upośledzona wymiana gazów – niedobór tlenu (hipoksemia) i nadmiar dwutlenku węgla (hiper- kapnia). Oba te czynniki przyczyniają się do pobudzenia ośrodka oddechowego. Jeżeli to pobudzenie nie jest w stanie wyrównać istniejących zaburzeń, powstaje duszność. Odróżniamy duszność pochodzenia mózgowego (pierwotne zaburzenie ośrodka odde-chowego), sercowego (niedomoga krążenia) i płucnego (choroby płuc, dróg oddechowych i klatki piersiowej upośledzające wymianę gazów). Odrębna postać wielomoczu 25 lutego 2014, Doktor No comments Odrębną postacią wielomoczu jest tzw. wielomocz odruchowy (uiina letlectoiia). Polega on na spastycznym skurczu tętniczek oplatających kanaliki kręte, wskutek czego zostaje zahamowane wchłanianie zwrotne, a zwiększona filtracja. Do skurczu tego dochodzi na drodze odruchowej, gdy w pewnych narządach następuje przejściowy skurcz naczyń krwionośnych. Postać wielomoczu odruchowego jest szczególnie charakterystyczna dla na-padów dusznicy bolesnej, migreny i padaczki. W pewnych przypadkach, gdy w ustroju gromadzą się produkty przemiany materii, które nie zostały wydalone przy normalnej diurezie, dochodzi do wielomoczu zwanego wyrównawczym. Tego rodzaju wielomocz występuje w cukrzycy, poza tym w marskości nerek. W cukrzycy nerka nie jest w stanie w pełni wydalić nadmiaru cukru bez odpowiedniego rozcieńczenia go wodą – stąd wielomocz. Odróżniamy trzy postacie odmy 4 marca 2014, Doktor No comments Odróżniamy trzy postacie odmy: – 1. Odma otwarta, w której istnieje stałe połączenie jamy opłucnowej z powietrzem atmosferycznym. W czasie wdechu powietrze wchodzi do jamy opłucnowej, a podczas wydechu zo- staje z niej wyciśnięte. Płuco z odmą otwartą nie bierze udziału w oddychaniu. Obustronna odma otwarta prowadzi do śmierci przez uduszenie. – 2. Odma zamknięta polega na zmniejszeniu ujemnego ciśnienia w jamie opłucnowej przez przedostanie się do niej pewnej ilości powietrza. Płuco z odmą zamkniętą gorzej się rozpręża, jest mniej ruchome. Powietrze ulega stopniowo wchłonięciu. – 3. Odma wentylowa. Niekiedy otwór łączący jamę opłucnową z powietrzem atmosferycznym działa na zasadzie wentyla. Wówczas przy wdechu powietrze wchodzi do jamy opłucnowej, przy wydechu zaś otwór zamyka się i powietrze nie może się wydostać. W jamie opłucnowej gromadzi się coraz więcej powietrza, którego ciśnienie może przewyższać ciśnienie atmosferyczne. Uciska ono płuco, przesuwając je coraz bardziej wraz ze śródpiersiem w stronę drugiego płuca. Odma wentylowa może w ten sposób doprowadzić do takiego ucisku płuc, że oddychanie ustaje.